Miś Puchatek jest klasycznym przykładem ADD. Dziś miś nie miałby łatwego życia. Ludzie z klasycznym ADD (bez hyperaktywności, czyli i bez H między dwoma D) rzadko są diagnozowani, a więc i rzadko otrzymują potrzebną pomoc. Nie sprawiają oni problemów społecznych i towarzyskich, jak ich hyperaktywni koledzy, a wprost przeciwnie prawie zawsze są niezwykle mili i bardzo wyczuleni na ludzką krzywdę. Znaczna empatia i poczucie humoru nie chroni ich jednak przed wielkimi problemami w szkole, czy w pracy.
Oto cechy klasycznego misiowego ADHD:
Uczucie umysłu we mgle (uczucie to mija jednak, gdy osoba z ADD zajmie się czymś, co je bardzo interesuje)
Zainteresowanie jednak jakąś kwestią mija po kilku chwilach
Unikanie zajęć i prac
Poczucie wszechogarniającej nudy
Bujanie w obłokach przez absolutną większość dnia
Gubienie rzeczy, a następnie ich poszukiwanie
